Cejlońskie koty cieszą dziś w Europie dużą popularnością. Jest to rasa, która powstała na Sri Lance (dawnym Cejlonie) i z Azji przybyła do Europy. Czym charakteryzują się te długowieczne czworonogi, które dożywają nawet 16 lat?
Wygląd kota z Cejlonu
Smukłe ciało, silny, krótki tułów i nisko osadzone nogi cechują kota cejlońskiego pod względem wizualnym. Ma on dosyć szeroką i wypukłą klatkę piersiową. Głowa jest proporcjonalna, delikatnie zaokrąglona na górze, a w oczy rzucają się wydatne kości policzkowe. Uszy kota cejlońskiego są szerokie u podstawy, dosyć duże i mają zaokrąglone końcówki. U niektórych osobników występują charakterystyczne pędzelki, które są pożądaną cechą tej rasy. Cejloński kot ma oczy w kształcie migdałów, szerokie, duże, z ciemnymi obwódkami, występujące w kolorach od żółto-zielonego do jaskrawozielonego.
Szata kotów tej rasy jest krótka, jedwabista i ma małą ilość podszerstka. Uznawane są trzy typy umaszczenia kota cejlońskiego:
- Bentota, maść pręgowana z tickingiem;
- Chaus, tj. dziki pręgowany z tickingiem;
- Kontynentalny – pręgowany.
Dzikie umaszczenie kotów cejlońskich nijak ma się do ich usposobienia.
Charakter przedstawicieli rasy
Pod względem charakteru kot cejloński przypomina trochę uśmiechniętych, przyjaznych mieszkańców Sri Lanki. To czworonóg towarzyski, łatwo odnajdujący się w nowym otoczeniu. Rasę tę cechuje spokojny, zrównoważony temperament. W swoich ruchach koty cejlońskie emanują gracją i chętnie nawiązują kontakt z człowiekiem. Z czasem będzie to kot bardzo oddany swojej człowieczej rodzinie. Uwielbia się przytulać i okazuje czułość właścicielom. Jest to mruczek towarzyski, który dobrze czuje się w domu z innymi zwierzętami. Wrodzona łagodność powoduje, że kot cejloński będzie mógł mieszkać z innymi przedstawicielami swojego gatunku, z psami, gryzoniami i innymi domowymi zwierzętami.
Ponadto kot cejloński jest pewny siebie, nie ma zachowań agresywnych, ani nie kryje się po kątach, gdy w domu pojawi się ktoś obcy.
Czy kot cejloński to zdrowa rasa?
Zasadniczo kot cejloński nie choruje. Jest to rasa zdrowa i choć pochodzi z Cejlonu, gdzie panuje ciepły klimat, dobrze przystosowuje się do różnych warunków klimatycznych. U niektórych kotów cejlońskich występować może postępujący zanik siatkówki, czyli PRA. Dlatego ważne jest, by regularnie wykonywać badanie dna oka swojego pupila. Chorobę tę jednak stwierdza się niezwykle rzadko.
Dieta cejlońskiego kota powinna opierać się na pokarmach mięsnych. Najzdrowsze dla takich zwierząt jest surowe mięso, które zawiera duże ilości tauryny.
Kot cejloński – pielęgnacja
Z pielęgnacją cejlońskiego kota nie ma problemów, ponieważ zaliczany jest on do ras krótkowłosych. Zaleca się szczotkowanie jego sierści raz w tygodniu dla zachowania dobrego wyglądu. Od czasu do czasu, dla nadania jej połysku, można ją przetrzeć zwilżoną szmatką.
Rasa z Cejlonu – hodowla
Rozmnażanie kota cejlońskiego nie powinno stwarzać problemów. Koty te szybko rosną, a kiedy osiągną dojrzałość, można je ze sobą krzyżować i tworzyć domowe stado.
W hodowli cejloński kot wymagać będzie miejsca, w którym będzie mógł się wspinać. Wysoki drapak, słupki z sufitu przechodzące w półki na ścianach stworzą dla niego odpowiednie warunki bytowe. Koty cejlońskie lubią się bawić, są aktywne zwłaszcza w młodym wieku, dlatego potrzebują zabawek i różnych zajęć do rozładowania swojej energii.
Cena
Z uwagi na fakt, że kot cejloński jest rasą rzadko spotykaną w Europie, częściej można go zobaczyć w domach azjatyckich, to jego cena jest wysoka. W Polsce zwierzęta te praktycznie są niedostępne, a w europejskich hodowlach wycenia się je nawet na 2500 euro.
Historia rasy
Jak sama nazwa wskazuje, kot cejloński ma swoje korzenie w Azji, dokładnie na Sri Lance, gdzie wiele przedstawicieli tego gatunku żyje na dziko i samotnie wędruje po ulicach. Rasę kota cejlońskiego zawdzięczamy włoskiemu lekarzowi – Paolo Pellegattcie, który odkrył ją w 1964 roku. W 1989 roku natomiast organizacja felinologiczna FIFe wpisała go na listę nowych ras. To dr Pellegatta przywiózł kota cejlońskiego do Włoch, a później stworzył program hodowlany, w którym uczestniczyły wyłącznie kolejne osobniki tej rasy sprowadzone wprost z Cejlonu.
W 1984 roku pod auspicjami FIFe powstał Klub Miłośników Kota Cejlońskiego, zaś cztery lata później przygotowano pierwszy wzorzec rasy, jaką opracowała komisja sędziów FIFe. Od 1993 roku koty cejlońskie uznawane są oficjalnie przez felinologów.
Istnieje wiele teorii na temat tego, skąd właściwie wziął się na Cejlonie czworonóg tej rasy. Najprawdopodobniej jest on potomkiem kotów singapurskich krzyżowanych z innymi zwierzętami tego typu. Są jednak i tacy, którzy uznają go za naturalną rasę, która powstała i rozmnaża się bez ingerencji człowieka.
Jest w tym sporo racji, ponieważ cejlońskie koty, które żyją na wolności na Sri Lance, rozmnażają się tylko między sobą, dlatego domieszki innej krwi spoza tej rasy są rzadkie.
Kto może zostać opiekunem kota cejlońskiego?
Kotem cejlońskim może się zaopiekować właściwie każdy. Choć jest zwierzęciem aktywnym, nawet w domach seniorów będzie czuł się dobrze. Może również mieszkać z rodzinami z dziećmi. Koty te lubią czuć się członkiem gospodarstwa domowego i chętnie biorą udział w jego rytmie.
Jeśli zatem masz świadomość, że rzadko bywasz w domu, wybierz raczej inną rasę kotów. Zwierzę to źle znosi samotność.
Ciekawostki
Jeśli chodzi o ciekawostki związane z kotami cejlońskimi, trzeba podkreślić, że ma ich czole widnieje charakterystyczny wzór. Przez mieszkańców Sri Lanki jest on nazywany „wzorem kobry”.
Cejlońska rada kotów to dobry wybór dla osób, które szukają przyjaznego i rodzinnego czworonoga. Kot cejloński będzie dobrym towarzyszem zabaw dzieci, jak i aktywnych dorosłych. Pamiętaj, że jest to zwierzę, które źle znosi samotność.
