Skąd się bierze grzybica u kota?
Grzybica, znana też jako dermatofitoza, to choroba skóry, pazurów lub sierści kota, wywołana przez różne rodzaje grzybów. Najczęściej odpowiedzialne są gatunki Microsporum canis, Microsporum gypseum, Trichophyton mentagrophytes lub Trichophyton verrucosum. Szczególnie narażone na grzybicę są koty:
- długowłose;
- niewłaściwie pielęgnowane;
- starsze;
- ciężarne i karmiące;
- żyjące w stresujących warunkach;
- z osłabionym układem odpornościowym.
Kontakt z nosicielami grzybów, jak myszy czy niektóre ptaki, zwiększa ryzyko zachorowania. Dlatego problem może częściej występować u kotów wychodzących.
Jakie są objawy grzybicy u kota?
Grzybica może objawiać się złuszczaniem skóry, zaczerwienieniami czy nieprzyjemnym zapachem. Pierwsze symptomy zakażenia to często zaskórniki, odbarwienia i nadmierne drapanie w obrębie łap, uszu i głowy. Zmiany na skórze bywają duże i owalne, z szarym nalotem lub łupieżem i zgrubieniami na brzegach. Nieleczona grzybica u kota może rozprzestrzenić się na całe ciało.
Niektóre grzyby mogą powodować wypadanie sierści. Zakażenie Microsporum canis nazywa się grzybicą strzygącą, bo powoduje charakterystyczne łamanie włosów, tak że chory obszar wygląda na ostrzyżony maszynką.
Ważne!
Grzybica może być zaraźliwa dla innych zwierząt domowych, a nawet ludzi, zwłaszcza dla osób z osłabionym układem odpornościowym. Skuteczne leczenie grzybicy nie tylko przywraca zdrowie i komfort kotu, ale też chroni domowników i inne zwierzęta przed zakażeniem.
Jak diagnozuje się dermatofitozę?
Rozpoznanie grzybicy u kota nie kończy się na obserwacji jego zachowania i wyglądu przez opiekuna. Jeżeli zauważasz u swojego pupila niepokojące objawy, takie jak zmiany w wyglądzie skóry czy sierści, niezwłocznie umów wizytę u weterynarza. Specjalista, opierając się na doświadczeniu i wiedzy medycznej, dokona wstępnej oceny stanu zdrowia kota, uwzględniając jego wiek, historię chorób oraz ewentualne leki, które przyjmuje.
Diagnostyka obejmuje kilka kroków:
- dokładne badanie fizykalne, po którym weterynarz zaleca dodatkowe testy;
- pobranie próbek włosa i skóry;
- mikroskopowe badanie zeskrobiny skóry i posiew mykologiczny.
W ten sposób wykrywa się obecność i typ grzybów. Posiew pozwala zidentyfikować konkretny patogen odpowiedzialny za infekcję.
W niektórych przypadkach weterynarze stosują lampę Wooda, emitującą promienie UV, co pomaga wykryć niektóre szczepy grzyba Microsporum canis. Ta metoda nie jest jednak nieomylna. Wynik negatywny nie zawsze oznacza brak grzybicy, podobnie jak wynik pozytywny może być nieprawidłowy z powodu obecności na skórze kota substancji fluorescencyjnych, takich jak niektóre leki.
Tylko precyzyjnie zidentyfikowany patogen pozwoli na dobór skutecznych metod terapii, które przywrócą kotu zdrowie i dobre samopoczucie. Pamiętaj, że wczesne wykrycie i leczenie grzybicy znacznie zwiększają szanse na pełną regenerację i uniknięcie poważniejszych komplikacji zdrowotnych.
Jakie są metody leczenia kociej grzybicy?
Farmakoterapia często obejmuje leki ogólne, szampony lecznicze oraz maści. Przed ich zastosowaniem warto ogolić kota, o ile to możliwe. Weterynarz może też założyć kotu kołnierz, aby zapobiec zlizywaniu leków ze skóry.
Ważna jest też higiena otoczenia kota, w tym regularne odkurzanie i pranie legowisk. Dbanie o odporność pupila przez odpowiednie żywienie i odrobaczanie to najskuteczniejsze metody profilaktyki.
Grzybica ucha u kota – jak rozpoznać i leczyć?
Dermatofitoza u kota może dawać objawy w obrębie małżowin usznych. Za zapalenie kanału słuchowego najczęściej odpowiedzialne są inne grzyby – drożdżaki z rodzaju Malassezia lub Candida. Jeśli lekarz podejrzewa grzybicze zapalenie ucha, może pobrać materiał z kanału słuchowego kota i wykonać badanie cytologiczne. To pozwala na dokładną ocenę stanu zapalnego i obecności patogenów.
Końcowe wnioski
Pamiętaj, że wczesna interwencja jest kluczowa w walce z grzybicą u kota. Regularne wizyty u weterynarza, utrzymanie czystości w mieszkaniu oraz dbałość o zdrowie i odporność pupila to najlepsza droga, aby żył długo i szczęśliwie. Nie lekceważ żadnych objawów i zawsze szukaj profesjonalnej porady – Twoja czujność może uratować zdrowie zwierzaka.
