W artykule opowiemy o tym, jak dochodzi do zakażenia bakterią odpowiedzialną za rozwój chlamydii u kota. Wskażemy również objawy, które powinny skłonić cię do udania się po pomoc do gabinetu weterynaryjnego. Znajdziesz tutaj także informacje dotyczące leczenia oraz zapobiegania zachorowaniu na tę groźną chorobę bakteryjną.
Chlamydia u kota – jak dochodzi do zakażenia Chlamydophila felis?
Chlamydioza u kota jest wywoływana przez bakterie Gram-ujemne, które znajdują się w wydzielinie z worka spojówkowego zakażonego zwierzęcia. To mikroorganizmy, które nie są w stanie długo przeżyć poza organizmem gospodarza. Zatem zdrowe osobniki zarażają się poprzez bezpośredni kontakt z chorymi kotami. Niestety niektóre zwierzaki są bezobjawowymi nosicielami, mimo braku symptomów rozprzestrzeniającymi patogeny. Co ciekawe, infekcja tymi mikroorganizmami może być również niebezpieczna dla ludzi i powodować zapalenie spojówek lub rogówki.
Najczęstszymi ofiarami tej choroby zakaźnej są zwierzęta młode, które nie zostały zaszczepione i żyją w dużych skupiskach. Zwykle są to koty w wieku od 8 tygodni do 12 miesięcy, ponieważ to okres, kiedy przeciwciała matki przestają je chronić, a ich układ odpornościowy nie działa jeszcze wystarczająco dobrze, by poradzić sobie ze zwalczaniem drobnoustrojów chorobotwórczych. Chociaż schorzenie dotyczy głównie małych kociąt, zdarza się, że chorują także starsze osobniki z obniżoną odpornością.
Chlamydia u kotów – kliniczne objawy choroby. Kiedy udać się do lekarza weterynarii?
Po czym poznać chlamydię u kota? Najbardziej charakterystycznym symptomem choroby jest wodnisty lub ropny wysięk z gałki ocznej, któremu towarzyszy obrzęk spojówki oraz jej zaczerwienienie. Nierzadko obecny jest również wypływ z nosa. W przypadku większości chorych kotów objawy najpierw pojawiają się na jednym oku, dopiero wraz z rozwojem zapalenia przechodzą na drugie. Następnie występuje przemijająca gorączka oraz utrata apetytu, do których wkrótce dołączają objawy ze strony górnych dróg oddechowych, czyli kichanie i kaszel. U części pacjentów pojawia się również powiększenie węzłów chłonnych spowodowane stanem zapalnym.
Niestety nierzadko zdarza się, że seropozytywne osobniki nie wykazują objawów klinicznych, a rozprzestrzeniają bakterie bytujące na ich błonach śluzowych. Dlatego niezwykle ważne jest zachowanie odpowiedniego okresu kwarantanny przed dopuszczeniem nowego zwierzęcia do swojego kota oraz wykonywanie corocznych szczepień ochronnych. Dzięki temu zabezpieczysz mruczka nie tylko przed chorobami oczu, ale i niezwykle niebezpieczną białaczką.
Jeśli chcesz zwiększyć szanse na wyzdrowienie pupila, powinieneś pędzić do lekarza weterynarii od razu po dostrzeżeniu obrzękniętych powiek czy innych podobnych objawów chlamydii u kota, które mogą wskazywać na rozwijający się w jego ciele proces chorobowy.
Leczenie zapalenia spojówek
Leczenie chlamydii u kota zawsze musi zostać poprzedzone odpowiednim procesem diagnozy. Na początku należy pobrać wymaz z oka pacjenta i wysłać go do laboratorium weterynaryjnego. Czas oczekiwania na wyniki zwykle wynosi od 2 do 5 dni, więc lekarz często zaczyna leczenie jeszcze zanim otrzyma potwierdzenie swoich przypuszczeń. Zawsze wprowadza się antybiotykoterapię, zwykle opartą na amoksycylinie, która jest bezpieczna nawet dla najmłodszych kociąt. Jeśli pacjentem jest dorosły zwierzak, który ma już dość dobrze ukształtowany układ odpornościowy, czasem wykorzystuje się doksycyklinę.
Pamiętaj, że chlamydia u kota to choroba zakaźna, dlatego, jeśli jesteś opiekunem większej liczby kotów, każdy z nich powinien przyjmować leki, nawet w przypadku, kiedy nie wykazuje charakterystycznych symptomów. Kuracja zwykle trwa od 2 do 4 tygodni i niezbędne jest podawanie preparatów aż do jej końca, by zapobiec nawrotom choroby.
FHV-1 i inne wirusy wywołujące koci katar oraz choroby oczu
Choroby oczu to jedne z najczęstszych dolegliwości wśród kociąt. To zwierzęta, dla których niebezpieczne są nie tylko Chlamydophila felis, ale również inne drobnoustroje chorobotwórcze. Należą do nich przede wszystkim herpeswirusy i kaliciwirusy, znane również jako FHV-1 oraz FCV. Na szczęście na rynku jest dostępna skuteczna szczepionka, która przed nimi chroni.
Nie zapominaj o szczepionkach dla kociąt!
Szczepienia to jedna z najlepszych i najtańszych metod zadbania o swojego kociaka. W większości przypadków lekarze weterynarii wykorzystują szczepionkę kojarzoną, która zabezpiecza zwierzaka przed panleukopenią, a także szkodliwym działaniem takich patogenów, jak kaliciwirus i herpeswirus. Na rynku jest również preparat chroniący przed chlamydiozą kotów. Co prawda nie uniemożliwia on zakażenia się, ale znacznie łagodzi przebieg choroby.
Odpowiednie żywienie – dopełnienie profilaktyki
Odpowiednia dieta ma ogromne znaczenie zarówno w dbaniu o zdrowie ludzi, jak i zwierząt. Co prawda nawet najlepsza karma nie jest w stanie zapobiec rozwojowi chlamydii u kota, ale może znacznie usprawnić działanie układu odpornościowego i zmniejszyć ryzyko rozwinięcia się procesu chorobowego. Dobrze skomponowane posiłki nie są w stanie zastąpić szczepionki, natomiast mogą być świetnym dopełnieniem profilaktyki.
Czym żywić zwierzaka? Przede wszystkim należy pamiętać o tym, że kot to całkowity mięsożerca i nie powinien spożywać produktów pochodzenia roślinnego, ponieważ jego układ pokarmowy nie jest w stanie strawić zawartych w nich składników. Posiłki powinny składać się z mięsa, podrobów, a także niewielkiej ilości jajek i olejów zwierzęcych. Jeśli masz doświadczenie w samodzielnym komponowaniu kociego jadłospisu oraz wiedzę z zakresu zoodietyki, możesz stosować dietę typu BARF. W innym wypadku lepiej postawić na wysokiej jakości karmę mokrą od zaufanego producenta.
Nie zwlekaj z wizytą w gabinecie weterynaryjnym! Jeśli podejrzewasz chlamydię u kota, od razu udaj się na konsultację do lekarza weterynarii. Proces chorobowy postępuje wyjątkowo szybko w przypadku małych kociąt i często znaczenie mają nawet godziny. Zawsze stosuj kurację antybiotykami zgodnie z zaleceniem lekarza nawet po ustąpieniu uciążliwych symptomów, by mieć pewność, że choroba nie będzie nawracać.
